en dan is het plots.. DECEMBER !

Hola !

Eerst even jullie op de hoogte brengen van de zaken ivm mijn vorige blogbericht.
1. Karla haar operatie is goed verlopen en heeft na ongeveer 2 weken thuiszitten er bijna geen last meer van
2. Het gitaaroptreden in UNIPLAZA ging heel goed. Het begon zo'n 2uur later als gepland (dat 'we beginnen altijd later dan we zeggen' systeem vind ik nog steeds vervelend, mabon), maar het was heel leuk. Het volgende optreden staat genoteerd voor 20 december, de dag voor de wereld zal vergaan.. spannend!

En dan nog enkele speciale gebeurtenissen samengevat!
24-11-12: Al vroeg (en als ik zeg vroeg, bedoel ik echt 5uur!) stond Karla op om haar haren te doen, het is vandaag immers de dag van haar GRADUACION (afstuderen van het middelbaar).Ikzelf deed het,uiteraard, wat rustiger aan, het enige wat moest gebeuren was mijn haren stijlen en daar had ik echt geen uuuuuuren de tijd voor nodig. Om 14u vertrokken we met zijn allen in de auto naar het officiële deel van de dag, dat doorging in de school. Ik stond weer paraat als familiefotograaf en legde alle speciale momenten vast op foto. Rond 16u waren we alweer thuis en begon het klaarmaken voor deel 2: het avondfeest. De vorige dag waren we allemaal gaan helpen om de zaal klaar te gaan zetten (een heel gedoe!). Karla was alweer druk in de weer met zicht klaar te maken, maar ik had niet zoveel werk en was dus ook vrij snel omgekleed in mijn speciaal-voor-de-graduacion-gekochte kleedje en schoenen. Het grappige was dat iedereen er chic uitzag met hoge hakken en kleedjes, maar tegelijkertijd ook een dikke winterjas aanhadden, want het is hier best koud en nergens is verwarming. Het begon weer vrij officieel met het 'door de ouders naar voren brengen van de leerlingen', gevolgd door een speach, een uitgebreid gebed en een lange fotopowerpoint, wat heel leuk was om naar te kijken. Uiteindelijk konden we aanschuiven in een ellelange rij voor het avondeten (21u30). Tot slot volgde er een overheerlijke taart en werd er gedanst. Ik werd ten dans gevraagd door een vd klasgenoten van Karla en er was een heleboel tijd nodig om me te overtuigen. Ramp 1. ik ben helemaal geen danstalent. Ramp 2. de Hondurezen dansen hier op een zeer speciale manier, die niet voor mij bleek weggelegd te zijn. Ramp 3. de jongen was minstens anderhalve kop kleiner als mij. Als kers op de taart stond heel mijn familie van mijn benarde situatie te genieten. Wel, ik denk dat jullie mij wel geloven als ik zeg dat ik enorm blij en opgelucht was toen ik daar weg was. Om 1u lag ik uitgeput mijn bedje in!

trotse ouders met hun dochter

Ik, Karla en de oma

Karla met haar overheerlijke gepersonaliseerde taart!

Onze familietafel op het avondfeest

de zaal

elke leerling met zijn of haar mama/papa

iedereen in stilte voor het gebed

en gedanst werd er!

Om 1u 's nachts toch nog snel een foto trekken van ons beiden, moe maar voldaan.

26-11-12: Vanmorgen ging ik met Jesus naar het weeshuis in de buurt om te vragen of ik daar vrijwilligerswerk kon doen. (het kleuterschooltje heeft ondertussen ook vakantie). Het weeshuis ziet er eigenlijk helemaal niet als een 'thuis' uit.. De buitenkant heeft veel weg van een gevangenis met hoge betonnen muren met prikkeldraad boven en een ijzeren poort om binnen te komen. Bij nader inzien is dat beeld vrij normaal hier, puur voor de veiligheid. Er wonen ongeveer 40 kindjes tussen de 1 en 5 jaar. Dan heb je er ook 1 van 7, 1 van 9 en 1 van ongeveer 12 jaar. Vanbinnen was het niet echt veel beter. Elke ruimte wordt afgesloten door tralies, die constant op slot zitten, die enkel de begeleiding (en de slimmere of oudere kinderen) kunnen openen. De meeste tijd breng ik door met het spelen met de kinderen, wat tot nu toe wel heel leuk is en ook goed is voor mijn Spaans. Ook hier in het weeshuis wordt heel veel aandacht besteed aan God. Ik keek met grote ogen toe hoe 2 jarigen hun handjes plooiden en geduldig wachtten op het gebed , voor ze eten kregen. De iets ouderen moesten zelf bidden en zingen tot God voor het eten.

29-11-12: Vandaag ging ik, na een zeer toffe gitaarles, nog eens op bezoek bij de 2 Belgen die hier in Santa Rosa wonen. Ik stond voor de 4 huizen te twijfelen welk het nu ook alweer was. Ik besloot Goedele te bellen en die zei dat ze naar buiten zou komen. Bij de huizen waar ik stond, kwam echter niemand naar buiten. Na ongeveer 5 minuten kwam jef aangeploetert door de modder (de laatste dagen had het veel geregend en de wegen zijn een grote modderpoel), ik stond blijkbaar in de verkeerde straat :D Het was heel tof en deed deugd over alles te kunnen praten. Mijn boeken-, dvd- en tijdschriftenvoorraad werd aangevuld en ik werd uigenodigd om binnenkort eens samen te eten! Ik had een hele toffe avond en Jef bracht me met de auto naar huis.

 30-11-12: Vandaag werd er plots de 'maximum 1 uur computer per persoon per dag' ingevoerd. Paola komt dan ook elke keer dat ik op de pc ben checken hoeveel tijd ik nog heb. Het frustrerendste van alles is dat zij zomaar 3uur spelletjes speelt op de computer zonder zich iets aan te trekken van de regel. Ik heb nu dus ontdekt dat ik me niet meer zoveel moet aantrekken van die regel.

01-12-12: Vandaag zette ik samen met Karla en Paola de kerstboom op. Ik had er nog niet bij stilgestaan dat die natuurlijk altijd nep zijn. Hij ziet er vergelijkbaar uit met de kerstboom in België en op de een of andere reden stelde me dat wel gerust. Het zal wel een kerstboom zonder cadeautjes zijn jammer genoeg.. En sinterklaas zit er dit jaar ook niet bij, maarja, je kan niet alles hebben he ;)

02-12-12: Vanmiddag vertrokken we naar het huis van de oma waar de tijd heel traag voorbij tikte.  Gelukkig vertrokken we na ongeveer 2 uur eindelijk naar het centrum. We dronken wat in de kiosk in het park en daarna liep ik nog wat rond met Karla, Paola en het nichtje: Maria José. Dan gingen we iets eten in een hamburgertent en aangezien ik geen vlees eet, kreeg ik een bordje frieten voorgeschoteld. We wachtten nog een hele tijd in het park, want om 20u zou er in de kerk een concert zijn van het Nationaal orkest van Honduras. Ruimschoots op tijd zaten we in de kerk te wachten, toen er plots een mis begon. De priester was in sinterklaasoutfit (ondanks de verkeerde kleuren paars en wit. Inclusief mijter en staf!) en de misdienaars hadden verdacht veel weg van zwarte pieten! Het was ongelofelijk saai en ik voelde me niet zo goed, kreeg krampen in mijn maag.. Ik had nood aan frisse lucht en stond dus op om naar buiten te gaan. Toen ik daar buiten in de kou tegen de muur vd kerk op de grond zat, overviel me een gevoel van eenzaamheid en begon ik te wenen.. Toen de oma voorbij kwam en dit zag, gaf ze mij een dikke knuffel, net wat ik op dat moment nodig had. Yami ging in de apotheker een medicijn kopen zodat ik me beter zou voelen. Toen ik daar wat stond te staan kwamen er 2 overduidelijke toeristen naar mij toe die in het Spaans de weg naar een of ander hotel zochten. Ik vroeg of ze Engels spraken en dat deden ze. Jesus wist het hotel zijn en we besloten hen de weg te wijzen. Paola en Jesus voorop en ik, samen met de 2 touristen liepen achter hen aan. Mijn vraag: And where are you from? werd beantwoord met Belgium.. Ik kon mijn ogen niet geloven! Nadat ik hen in het Nederlands verder vroeg, bleken het wel 2 walen te zijn, maar toch?! Vol enthousiasme vervolgden we ons gesprek in het Spanglish (mijn Frans is echt een ramp momenteel, het Spaans is helemaal in de plaats gekomen..). Ze zijn op reis door Midden en Zuid Amerika voor 5 maanden! Het hotel bleek niet het juiste hotel te zijn waar zij naar op zoek waren, maar dankzij Jesus zijn contacten met de baas van het hotel, konden de 2 Walen met bijna 50% korting in het vrij luxueus hotel overnachten! Ik vertelde hen over het concert in de kerk, gaf mijn gsm nummer voor het geval ze me nog nodig hadden en ging samen met Jesus en Paola naar het concert. Mijn buikkrampen waren nog steeds niet voorbij.. Na het concert zag ik de 2 Walen en weer praatten we even, wat heel tof was! Zodra ik thuis was om 22u, ging ik naar bed. De volgende ochtend werd ik om 4u45 wakker met heel veel buikkrampen, die de hele dag door bleven duren. Ik voelde me echt heel slecht en eenzaam.. Ziek zijn aan de andere kant vd wereld is geen pretje. De dag leek oneindig lang te duren maar ging langzaam maar zeker voorbij. Op dinsdag voelde ik me al iets beter en keek ik wat afleveringen van HET EILAND, de dvd's die ik van de Belgen geleend had. Ik voel me nog steeds niet 100 %. Ik blijk ziek te zijn van het eten in de hamburgertent. Een van Yami's colega's die ook mee ging eten die avond is ook al naar de dokter moeten gaan, is ook ziek geworden.. Het eten was dus de boosdoener. Hopelijk voel ik me snel terug kiplekker en kan ik weer met alles voortdoen!

Ik hou jullie op de hoogte !
dikke kus, Jellemieke