Roatan..

Hallo allemaal !

Dit blogbericht schrijven is voor mij nog moeilijker denk ik, dan het schrijven van mijn allereerste blogbericht.. Iedereen zit waarschijnlijk te wachten op een verslag om jaloers op te worden, over mijn reis naar de hemel op aarde: Roatan. Ik zal jullie alvast vertellen dat het (een beetje is zacht uitgedrukt) een grote tegenvaller was. Maar ik zal beginnen bij het begin. Op woensdag 16 januari vertrok ik met de -dure, maar veilige- bus naar La Ceiba. Daar kwam ik na 6 uur buszitten aan bij de andere Belgen (Alexis, Lotte, Lien en Janan). We sliepen met zijn vijven in een 3-persoonskamer (lang leve dubbelbedden en goedkoop reizen!). De volgende ochtend stonden we ondankse een slechte nacht, toch goedgezind op, vandaag zouden we onze reis naar het paradijs verder zetten. Om half 10 hadden we de boot en we lieten ons niet doen door de regebui die over La Ceiba neerviel; in Roatan zou alles perfect zijn. Onze verwachtingen werden volledig ingevuld toen we na ongeveer 2 uur varen aankwamen met een stralende zon en een blauwe hemel. Iedereen was ongelofelijk gelukkig, dit was echt waar we op hadden gehoopt. Aangekomen in het hotel bleven die verwachtingen maar ingevuld worden. De kamers waren net wat we nodig hadden en er was ook een gezamelijke keuken. We trokken meteen onze bikini's aan en staken vanaf het hotel de straat over naar het strand

roatan dag 1

Het water had een helderblauwe kleur en het was heerlijk om in te zwemmen.  Tijdens een verkenning in de buurt trok ik, met hulp van Alexis, een kokosnoot van de boom, sloeg die stuk op een steen en genoot van lekker kokosnootsap. Ik was er zeker van; dit werd de reis van mijn leven! 's Avonds dronken we nog wat op de pier, onder de sterrenhemel. Toen Lotte en ik al wilden gaan slapen, troffen we een massa mieren aan in ons bed.. We gooiden de lakens buiten en sliepen met een handdoek als deken.

De volgende ochtend werden we wakker met.. regen. We besloten toch terug op verkenning te gaan (met regenponcho: danku Kim en Elke) en wouden graag zwemmen, dus trokken onze bikini's aan en zwommen in de vrij wilde zee. De rest van de dag brachten we al lezend, kaartend, pratend,... door.

Van andere hotelgasten kregen we te horen dat het zulk weer zou blijven tot zondag, maandag zou het weer normaal zijn. We baalden, maar bekeken het 'positief', we speelden spelletjes, kookten 3x per dag uitgebreid en zo brachten we de tijd door.

Ik - Lien in een fleecedekentje gewikkeld, tijdens het kaarten.

uitgebreid eten. En van élke maaltijd foto's trekken.

 

Op zondag bezochten we een -oersaai, maar het enige nietgesloten ding in onze buurt- museum. In de namiddag verscheen er zelfs even de zon en we waren dolgelukkig! Ieder belde naar zijn gastgezin om te vragen of we nog 2 dagen langer konden blijven, zodat we nog langer van het verwachtte mooie weer zouden kunnen genieten. Iedereen kreeg een ja: onze reis zou dan toch niet verpest zijn! Maandagochtend stonden we vroeg op om te gaan duiken. Het regende nog steeeeeds, dus we besloten het duiken uit te stellen, om een zo goed mogelijke once-in-a-life-time-experience te hebben. Toen de regen stopte besloten we te gaan paardrijden op het strand. Ik vond het best eng, de 1e keer op een paard en aangezien ik de grootste was, kreeg ik ook het grootste paard: help! Gelukkig was het een hele lieve! Na 10 minuten rijden kregen we een plensbui over ons heen, waardoor we dus kleddernat op het paard zaten. In galop reden we over het strand en als je in gedachten de regen door zon verving, was het echt een mooie ervaring, we zagen zelfs enkele dolfijnen voorbijspringen! Terug in het hotel kwamen we te weten dat het weer nog de hele week zo zou blijven. Ookal waren we nog zo blij na het paardrijden, dit nieuws verpestte onze dag. We besloten aan het hotel te vragen of we het geld van de 2 laatste dagen konden terugkrijgen en besloten de volgende ochtend met de boot terug te keren naar huis. De baas van het hotel gaf het grootste deel van het geld terug en nodigde ons uit om op zijn boot een rit te maken rond het eiland. Hij had heel de boot zelf gemaakt, super indrukwekkend! Dat was 1 van de leukste dingen die ik gedaan heb in Roatan en zo hadden we toch nog een hele leuke, unieke laatste dag gehad. 's Avonds pakten we onze spullen en 's morgens stonden we om 5u op om terug te reizen. Toen we op de boot wilden stappen was er - om ons te pesten natuurlijk- een blauwe lucht, maar toch besloten we om terug te keren. Lotte zou nog tot 1 februari bij mij blijven logeren, dus we namen samen de bus terug naar het even regenachtige Santa Rosa. Over mijn tijd met Lotte hier, schrijf ik binnenkort nog wel een nieuw blogbericht!

Veel liefs, Jellemieke
ps. Mijn familie stelde voor om samen terug te gaan naar Roatan, dus met die gedachte probeer ik deze vreselijke tegenvaller te vergeten ;)

Janan- Lien- Alexis- Lotte - ik