Gisteren was mijn laatste schooldag.. Het is moeilijk te beseffen dat ik nu écht nooit meer naar het middelbaar zal gaan.. Ik zal mijn school hier echt missen, want nu ik er zo over nadenk, heb ik hier echt geweldige dagen beleefd.. Mijn dag gisteren begon al vroeg, want ik moest nog veel regelen.
Donderdagavond was ik begonnen aan een petitbeurretaart, voor al mijn klasgenoten, leerkrachten,..
Gisterenochtend vertrok ik naar het centrum, voor mijn gitaarles (die niet doorging want Tulio had besloten om wéér maar eens niet te komen) en nog wat laatste dingen te kopen voor het 'afscheidsfeestje' op school.
Jammer genoeg voelde ik me zo ziek gisteren, maar ik moest en zou naar school gaan, het was immers mijn laatste dag! Misschien was ik ziek van de zenuwen, van het -ik wil nog geen afscheid nemen- gevoel.. We hebben de hele dag geen les gehad en spelletjes gespeeld. Ik had mijn Hondurese vlag bij, waar al mijn klasgenoten en enkele leerkrachten iets voor me hebben opgeschreven. Mijn leerkracht van wiskunde en chemie: Lesly en Graciela, hadden zelfs een aandenken van Honduras voor mij gekocht! Lesly kocht een super mooi handtasje met mijn naam op en Graciela een leuk portemoneetje! Het deed me toch wel iets, dat zélfs de leerkrachten mij zouden missen.. De laatste 2 lesuren heb ik dan mijn taart uitgedeeld en iedereen vond hem écht super lekker, jis! Dan nog naar de andere leerkrachten gaan rondbrengen, naar profe Roberto (die mij vertelde dat het school mij zal missen, dat ik de beste AFS-student was die ze in al die jaren op school al gehad hebben!), naar wat leerlingen van de andere klas,... De dag vloog voorbij en voordat ik het wist was iedereen luidop aan het aftellen voor de bel zou gaan voor de 2 weken vakantie waar iedereen zo naar uitkeek! Toen de bel ging, wou iedereen naar buiten lopen, maar ze draaiden zich om en liepen naar mij toe, om mij nog een laatste knuffel te geven.. Ik was al eventjes aan het wenen en een deel van de klas kon zich dus ook niet inhouden.. We trokken nog een laatste groepsfoto met mijn Hondurese vlag en vertrokken naar huis. De hele terugweg heb ik al wenend in het busje gezeten..
Ik had verwacht dat het 1e afscheid moeilijk zou zijn, maar dat ik zoveel zou moeten wenen en hen zó zou missen, dat had ik toch anders ingeschat.. Gelukkig heb ik nu nog anderhalve week vakantie voor ik terugkeer naar België en ga ik zeker nog met een deel van mijn klasgenoten afspreken!
Vandaag zou ik normaal naar Copan Ruinas gaan, had mijn gastvader mij beloofd, maar de plannen zijn jammer genoeg veranderd, dus ik zit een dagje thuis.. Geen idee wat ik zal gaan doen.
Morgen mag ik met Anahi, Acosta en Mini (klasgenoten) mee naar de warmwaterbronnen, een namiddagje zwemmen en genieten, hoera!
Voor de rest, gewoon genieten van mijn laatste 1,5 week Honduras en dan.. het vliegtuig op, brr het komt dichterbij !
Tot snel,
Jellemieke
 |
| ik en Anahi |
 |
| de petitbeurre taart |
 |
| celeste-ik-Mariam |
 |
| ik en Stephanie (Mini) |
 |
| Daniel en ik |
 |
| Ik had voor elk klasgenootje een armbandje ge-macramee-dtdtdt en daar wilden ze natuurlijk wel een foto van, boven de overheerlijke petitbeurre taart! |
 |
| Ik en mijn leerkracht Chemie Het grappige was dat ze nét vandaag geen hakken aanhad, maar ik leefde met haar mee en schoof dus vergenoeg naar voren, zodat het niet zou opvallen (en zij stond op de tippen van haar tenen!) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten