Een fragment uit de klas:
het was woensdag 26 september en we zaten in de les psychologie.. Plots stond iedereen op en begon te vertrekken, vol verbazing vroeg ik wat er aan de hand was. Een van mijn klasgenootjes legde me uit dat het zo hard regende, dat we naar huis mochten. Vol ongeloof volgde ik de rest naar buiten, de straten waren net rivieren! Voor het eerst in mijn leven had ik 'regenvrij'!
Met het hele gezin, inclusief de opa, gingen we vorige week naar een erg speciaal restaurant: LENCA Y MAYA, het eten was erg lekker en voor het eerst in mijn leven zag ik een kolibri! Het was zo bijzonder hoe snel die vleugels gaan. Ik kon geen foto nemen, maar het beeld zit voorgoed in mijn geheugen opgeslagen!
Mijn idee was om vanaf 23 september geen Engels meer te spreken met Karla.. Dit plan is niet echt gelukt. We probeerden het een paar dagen, maar ik merkte dat we daardoor eigenlijk gewoon niet meer met elkaar spraken. Dit vond ik niet de moeite waard want ik voelde me veel te eenzaam. Nu probeer ik zoveel mogelijk in het Spaans te denken en met de rest van de familie oefen ik mijn Spaans, maar Karla en ik voeren nog veel gesprekken in het Engels.
Mijn wekelijkse lessen Spaans worden moeilijker en moeilijker, maar ik leer meer en meer bij, dus dit is positief. Mijn leerkracht: Ki-bher, is eigenlijk een leerkracht Engels. Hij had mij gevraagd of ik voor 2 van zijn klassen een presentatie over Belgium wou doen, in het Engels.
Vorige week donderdag was het zover. Ki-bher kwam me na school ophalen en we reden naar de school waar hij lesgaf. Ik had best wel veel zenuwen, ookal was het maar een kleine presentatie voor een 10tal meisjes en 1 jongen, van ongeveer 20 jaar. Ik begon met mezelf in het Spaans voor te stellen en dan startte ik mijn presentatie. Ik voelde me helemaal op mijn gemak en vertelde alle leuke dingen over Belgica. Kort gezegd was het een toppresentatie! Samen met 7 van zijn leerlingen ging ik met Ki-bher mee op restaurant (Lenca y maya, waar zijn broer werkt). Het was ontzettend gezellig en het eten was opnieuw overheerlijk!
Op school begint het eindelijk een beetje te lukken om vrienden te maken. Hoewel de kliekjes in de klas al lang geleden gevormd zijn, voor hun is dit de laatste maand vant schooljaar, zijn er toch een paar meisjes die me in hun groepje accepteren. Het is leuk dat zij de moeite nemen om samen met mij en mijn woordenboekje enkele gesprekken te voeren! De lessen blijven saai, maar ik begin er al een beetje meer van te verstaan.
Vrijdag hadden we vrijaf van school, maar ik verveelde me zo, dat ik besloot dat ik iets moest ondernemen. Ik deed goede kleren aan en ging aan mijn gastmama vragen of ik naar de Belgen mocht.
-De week daarvoor had ik contact gehad met 2 Belgen die hier in de buurt wonen, zij hadden me uitgenodigd bij hun thuis, maar dit bezoek was er nog niet van gekomen en nu voelde ik daar wel de nood toe.-
Ik mocht niet alleen gaan omdat ik de weg niet wist, dus vertrok ik samen met Karla naar het huis van de Belgen. Het zijn 2 heel erg vriendelijke mensen en het deed zo ontzettend goed om na meer dan een maand ook nog eens Nederlands in reallife te kunnen spreken! Ik kon mijn hart luchten over alles wat ik hier ervaarde en dat deed heel goed. Ze wonen hier al 14 jaar en wat bleek... Goedele, de vrouw, is van kaulille en is de tante van een meisje waarmee ik vorig jaar circusles volgde! Toeval bestaat niet.. Na een lekker lang bezoek begon het donker te worden en werd ik door thuis gebeld dat ik naar huis moest komen. Ik kreeg nog een hele stapel Nederlandstalige boeken mee en een paar series op DVD, om de verveling tegen te gaan!
Vanmorgen moesten we om 5u30 opstaan om naar Gracias Lempiras (lempiras is de munteenheid van Honduras voor diegene die dat niet wisten. 24 Lps is ongeveer 1 euro! De naam van deze stad betekend dus dankjewel Lempiras). Karla en ik oversliepen ons en werden pas wakker om 6u, maar dit was helemaal niet erg, want er was nog niemand anders wakker. Yamileth, mijn gastmama was nog veel te moe en Humberto ook, dus om 6u40 vertrokken ik met mijn papa, Karla en Paola naar Gracias. De rit ging snel voorbij en voor ik het wist kwamen we aan op een prachtige plek in de natuur. We gingen naar de warmwaterbronnen, het waren baden gelegen int midden van de natuur. Het helderblauwe water was zeker 40 graden en werd zo warm door de assen van een vulkaan in Guatemala. Het was een prachtige voormiddag en ik ben mijn gezin enorm dankbaar voor alle plekken waar ze me mee naar toe namen en mee naar toe zullen nemen!
Over 2 weken heb ik een weekend met AFS in de Copan Ruines, waar ik iedereen zal terug zien! Hier kijk ik enorm hard naar uit!
Adios Amigos !
Jellemieke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten